Padaczka a krwotok podpajęczynówkowy

Jak dotąd brakowało informacji na temat zapadalności i czynników ryzyka wystąpienia padaczki po krwotoku podpajęczynówkowym z workowatego tętniaka wewnątrzczaszkowego. Jukka Huttunen z Uniwersytetu w Kopio (Finlandia) i współpracownicy poddali niedawno badaniom kilkuset pacjentów z tym rodzajem udaru mózgu przyjętych do szpitala uniwersyteckiego w tym mieście w latach 1995-2007.

Zgodnie z publikacją w internetowym wydaniu czasopisma „Neurology” z 6 maja u 13% z nich wystąpiła padaczka. W przypadku połowy z nich pierwszy jej napad nastąpił wcześniej niż 8 miesięcy po krwotoku podpajęczynówkowym. Do niezależnych czynników ryzyka padaczki należały: objętość krwawienia śródmózgowego większa niż 15 cm3, wynik w skali Hunta i Hessa od 3 (senność lub splątanie i łagodny ogniskowy deficyt neurologiczny) do 5 (śpiączka i zespół sztywności odmóżdżeniowej) oraz ostre ataki.