Raport Venus: wpływ leczenia nadciśnienia tętniczego na zaburzenia seksualne u kobiet

Współwystępowanie nadciśnienia tętniczego i zaburzeń seksualnych jest faktem znanym. Wiąże się ono prawdopodobnie z niszczącym wpływem wzmożonego ciśnienia na śródbłonek, co powoduje zaburzenia ukrwienia narządów płciowych. Wskazana jest dobra kontrola wartości ciśnienia i zmiana trybu życia. Sęk w tym, że i większość leków przeciwnadciśnieniowych może powodować zaburzenia seksualne. Wówczas rekomenduje się zmianę leku. Wobec powyższych danych można oczekiwać częstszego występowania zaburzeń seksualnych w grupie pacjentek z nadciśnieniem niż w populacji ogólnej.

W 2010 roku przeprowadzono wieloośrodkowe badanie 17580 kobiet w wieku 19-94 lat (średnio 50,3 +/-9,59) leczonych z powodu nadciśnienia. Wyniki wskazują, że pacjentki te współżyją rzadko, 65,91% z nich deklarowało częstotliwość stosunków kilka razy na miesiąc lub kilka razy na rok. Aż 8,1% z nich odczuwa niechęć do współżycia, a największa grupa (41,84%) przeciętną potrzebę takiej aktywności. Na anorgazmię lub rzadkie osiąganie orgazmu poskarżyło się 47,27% pacjentek, co przekracza analogiczny odsetek dla ogółu Polek.

Zaobserwowano jednak interesującą zależność pomiędzy stosowanym lekiem przeciwnadciśnieniowym, a jakością życia seksualnego. Autor podaje, że w przypadku pacjentek stosujących sartany tylko 28% z nich zgłaszało problem z osiągnięciem satysfakcji seksualnej w porównaniu z 33,5% nie leczonych pacjentek. Ustalono także, że wysokość ciśnienia tętniczego jest odwrotnie proporcjonalna do wysokości libido. Wzajemne zależności pomiędzy kontrolą nadciśnienia, ilością zaburzeń seksualnych i jakością życia seksualnego u kobiet wydają się istnieć, ale być słabe. Prawdopodobnie wynika to z istnienia licznych mediatorów, jak czas trwania choroby. Niejasność może też wynikać ze znacznej subiektywności oceny jakości życia seksualnego i stosunkowo niskiej świadomości własnych reakcji fizjologicznych podczas cyklu reakcji seksualnych u kobiet.