Szkolenie:Chłopiec 3- letni z niedoborem żelaza

Chłopiec 3-letni, urodzony o czasie z masą ciała 3400 g, rodzice młodzi i zdrowi, karmiony wyłącznie pokarmem matki do 4. miesiąca życia, pokarmy uzupełniające wprowadzono w 17. tygodniu życia, rozwój psychoruchowy dziecka prawidłowy, łaknienie dobre, masa ciała do 12. miesiąca życia na poziomie 25-50 c. Rok temu  matka wróciła do pracy, dzieckiem zajmuje się babcia. Rodzice zauważyli, że synek przytył, na placu zabaw szybko się męczy, jest blady, więcej śpi, często mówi, że boli go głowa, ma brzydkie, połamane paznokcie. Nastąpiła zmiana zachowania, dziecko odmawia przyjmowania pokarmów, nie akceptuje wielu potraw, które wcześniej jadło, grymasi, płacze podczas jedzenia, wypluwa i rozrzuca pokarm, prowokuje wymioty.

Obawiając się o stan zdrowia dziecka, rodzice udali się do lekarza. W badaniu lekarz stwierdził bladość skóry, śluzówek jamy ustnej, łamliwość paznokci, obfitą tkankę podskórną, masę ciała na poziomie 90 centyla. Poprosił o rozmowę z babcią, która powiedziała, że ze względu na zachowanie dziecka podczas jedzenia stosuje metodę intensywnego zabawiania, odwracania uwagi dziecka podczas posiłku, bardzo często dochodzi do rezygnacji z właściwego posiłku na rzecz zamienników (głównie słodyczy). Lekarz zlecił wykonanie morfologii, udzielił opiekunom porady dotyczącej zasad prawidłowego karmienia dziecka, zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze w 3. roku życia. Przekonał rodzinę do konieczności konsekwentnego stosowania zasad prawidłowego karmienia, aby przejściowy spadek łaknienia nie utrwalił się w przewlekłą niechęć do jedzenia, a nadmiar energii nie doprowadził do otyłości i jej powikłań.

Po uzyskaniu wyniku morfologii i stwierdzeniu  niedokrwistości  z niedoboru żelaza zalecił spożywanie produktów bogatych w ten pierwiastek oraz włączył suplementację żelaza.